Steve en Greg Houben gunnen ons een blik in hun ambachtelijke interne keuken en blazen samen nieuw leven in hun gedeeld verleden.
De ene wilde dichter worden, de andere zag zich eerder als acteur… Hier krijgt hun samenwerking evenwel de vorm van een jazzmelodie, eenvoudig van vorm en rijk van emotie.
Elk moment is als een nieuwe deur die opengaat om een ruimte te onthullen vol fabelachtige zilte, zanderige of ondergesneeuwde stiltes.
Doorheen vreemde nevelige klanken weerklinkt een oud lied van eenzaamheid.
Ook wereldse zaken en het dagelijkse leven schemeren erin door : het vak, de zorgen en de liefde.
Dan vermengen koper- en houtinstrumenten zich en wordt een cantate aangevat met twee gemengde stemmen.
Vervolgens weerklinkt de piano, terwijl trommels en cymbalen alles in vuur en vlam zetten.
Dit alles onder begeleiding van een locomotief van een contrabas die instaat voor het onafgebroken ritme !
Steve Houben: sax, flute; Greg Houben: trumpet, bugle; Pascal Mohy: piano; Cédric Raymond: bass; Lionel Beuvens: drums